Кең жазық Отан мекенім,

Сен де өсіп көктедім

Сені қорғау парызым,

Мұны біліп өтемін.

Ана деген өмірдегі асыл жан,

Ана «бақыт» дегендерге қосылам.

Айта берсем анашыма сөз жетпес,

Анам менің,өмірдегі асыл жан.

Ана өмірдің шуағы,

Ана өмірдің шырағы.

Бәрінен де қымбат қой

Аннамның аппақ құшағы.

Ғалымның өзі кетсе – сөзі қалар,
Сөзінен кейінгі ұрпақ сезім алар.
Асылдың жоғалмайтын болмысындай
Ақынның ізделетін кезі болар.

Абай десе өлеңнен маржан табасың,
Абай деп таны қазақтың байтақ даласын.
Әрбір жыры рухани азық секілді,
Абайдан биік тұлғаны қайдан табарсың?.....

Емізіп, ақ сүт берген балаға

Анадан артық жақының бар ма жаһанда

Ақ сүтін татып көрмеген сірә сезбейді

Уыздың дәмін алмаған қалар арманда

Арманда қалма, анаңды сыйла қарағым.....

Шіркін арман, қынабыңнан

Келесің мені суырып.

Жауабы қиын сұрағыңның

Қаламын кейде жығылып.

Күн көріс, күйбең тірлік сылтауратып.

Таңың атып жатады күнің батып.

Жарау жырым, кемеде қаңтарулы

Шылбырын үзе алмайды, ала қашып.....

Өмір сыйлаған анашым,

Өзіне мен ризамын.

Аяулы менің анашым

Қайда жүрсем де сағынамын....

Көз екеу, қас екеу,

Екеу және аяқ та.

Қол екеу, құлақ екеу,

Жүрек жалғыз бірақ та.

Сол жүрекпен достықты,

Мәңгі адал, шын сақта!