Ғашықтық құмарлықпен егіз екен,
Құмарлық бір нәпсі үшін керек екен.
Ләззатын құмарлықтың татсаң егер,
Сенен артық жан жоқ деп қалады екен.
Ғашықтықтың шынары осы емес пе,
Көңіліңнің рақаты сен болған соң.
Ойламайын десем....

Әсемдігін табиғаттың сезбеппін,
Сезсем дағы оң бағалай білмеппін.
Зымыраған күндерімен ілесем деп,
Қадірін де сұлулықтың білмеппін.
Күздің қара суығын елестетіп,
Қоңыр күздің сұлулығын сезбеппін.
Жапырақтың сарғайғанын ....

Ақ сүт беріп аялап,
Асқақтатып өсірген.
Әрбір ойды баласына,
Даналықпен жеткізген.
Дүниеде ең асыл жан, АНА деген.
Сен қымбатсың анашым,
Алтын күміс....

Қарлығаш шыр-шыр етіп ұя салды,
Ұясын қол жетпестей биік салды.
Өзінің балдай сүйген балапанын,
Барымен қорек беріп асырады.
Басында баспана жоқ тарлық қылды,
Бар тапқаны күнен-күнге аздық қылды.
Шырылдап тамақ сұрап жылағанда,
Шықпас жан ата-ананың....

Білуші едім өзіңді жас күніңен,
Сенің көзің қара да емес, қонырда емес, көк те емес.
Сенің жүзің, келбетің қыпша белді, бойшаң да емес,
Біле білсең сол көздердің оты да ғажап емес.
Бүгін міне аңтаң болдым алғаш көріп жүзіңді,
Есейіпсің көрікті, қылықты боп.
Қарамайын десем....