Байыз таппаса кеудемде сайрап «Байғыз үн»,
Қаңғырып кетем қаймықпай қуып қайғы ізін.
Қынапсыз қылыш түсімде маза бермейді,
Қасірет қаны қуалай.....

Ей, Алматы!
Жатсынба баласын қырдың.
Көтерген едім жасымнан наласын жырдың.
Белгісіз жаққа асыққан адамдарыңмен,
Келеді бірге тал түсте адасып жүргім.

Бағым ба, сор ма?
Білмеймін... шақырдың бүгін.
Жүректе күш бар.....