Әлемде көңілі тап-таза ақ парақтай бір халық бар. Олар тек шын қуанып, шын жылай алады. Олардың өтірік айтқанының өзін өздерінің көздері айтып тұрады. Олар, тіпті, жамандық дегеннің не екенін білмек түгілі сезбейді де. Олар, тіпті, адамды жақсы-жаман деп бөліп, сырттан әңгіме айту, кек сақтау, сәті келгенде аяқтан шалып қалу дегенді де, сөзбен жан жаралау дегенді де білмейді . Не айтса да таза көңілден шығарады. Берген сыйлыққа шын қуана алатын да осылар. Бұл халық- әлемдегі ең бақытты бала деген атқа ие жандар.
Сыйлық бергенде шын қуана алатын балалар ғана. Олардың.....

«Бір-бірлеріңізге сыйлық сыйлаңыздар, сыйлық араларыңызды жақындастырады.»
Мұхаммед (с.ғ.с)

Ер –азаматтар бізге сыйлық сыйлағаны секілді, қыз-келіншектер де оларға сыйлық тарту етеді. Бір қарағанда ер-азаматтарға сыйлық алу оңай секілді болып көрінгенмен, таңдап кеп қалғанда кейде тығырыққа тірелетін кездер де болып қалады.
Сыйлық сыйлауды ойланғанда алдымен неден қашу керек?
Мұнда да бірінші үй жануарларынан, әсіресе мысық сыйлаудан. Ер адамдар үй жұмысын жақтыра.....

Бұрынғы өткен заманда бір жесір кемпір болыпты. Бұл кемпірдің перзент дегенде жалғыз баласы болыпты, мал дегенде он шақты ешкісі болыпты. Бала ешкілерін бағып жүреді. Бір күндердеешкілерін далада жайып жүріп, бір топ киікті көреді, оның ішінде бір алтын мүйізді киік жүреді. Бала бұл киіктерді күнде көріп жүіріп, бір күндері шешесіне келіп:
- Далада бір топ киік көрдім, ішінде алтын мүйізді бір шұбар киік бар. Осы шұбар киікті ұстап алып, ханға тарту қылсам, хан маған сыйлық берер ме еді? - дейді. Шешесі:
- Ұстай алсаң, алып бар, хан сыйлық берер, - дейді. Бір күндері бала далада ешкілерін жайып жүріп, алтын мүйізді шұбар киікті тағы да көреді. Сол арада бала әлгі шұбар киікті ұстап алады. Ханға алып....

Бергамот – өмірлік қуатын келтіреді;

Лимон – жаңа жағдайларға болысуға бейімделеді;

Орхидея - қаржылық тұрақтылығын әкеледі;

Қорқақ көлеңкесінен де қорқады.

Қорқақ қол бастамас.

Қорқақтың қолы қысқа.

Қорқаққа қос көрінеді.

Қорқаққа құбыжық көп.

Қорқақтың сылтауы қойнында.

Немене жыбырлап тұр тамағымда,
Қорқыттың қобызының шанағында?
Болғанмен басым – мұнда,
Көңілім – анау –
Көк Тәңірі,
Көк Түркінің заманында.

Жаһанды жанарыммен жасқап өстім,
Жайлауды тастап.....

Шықшы тауға, қарашы кең далаға
Мәз боласың, ұқсайсың жас балаға
Ол шеті мен бұл шетіне....