Мен сенің қанықпын ғой көз жасыңа,

Өзім кепіл тот басып, тозбасыма.

Жазсам егер екі жыр-бірі саған

«Ана» деп жаздым ылғи сөз басына.

М.Мақатаев

Ана - Құдайдан кейінгі құдірет иесі. Дүйім дүниенің тұтқасын ұстап, күн нұрынан артық жылы шуақ шашпаса, кем түспесі анық. Жанарымен жалғанға жылу беріп, пенде атаулының барлығына жүрегіндегі жұмсақтықты арнап, аялы алақанына салып, бала аяғын жерге тигізбей жүрген де – ана емес пе?!......