Жақсыға жұрт қоспайды кез келгенді,
Әр тағдырға бір тараз безбендеулі.
Ауызбен аю алған толып жатыр,
Ер жасы-Елу екшейді Ез бен Ерді.

Жақсы — абыз.
Дініне ақ, тақуадар.
Ұрығына Алты Алаш......

Күдік көп, сезік те көп, үміт те көп.
Дем берер қос қолтықтан жігіт Медет.
Енеді бойға қуат құдірет Сенім,
Қажытқан сәл сейілсе ауру дедек.

Күреске шығарады мияттасың,
Тағдырлас, намысы......

Аз пысық әлі бейғам жіктеліп жүр,
Алшысыз, тәйке, бүксіз, шік келіп жүр.
Уымен бақастықтың ми зақымдап,
Ұлттық ой, санадан үптеліп жүр.

Жасайды ағаға іні айла сауда,
Баласы әкесіне салмай......

Жолдассыз ба?
Жолдассыз күнің жарым.
Кім таниды көк теңге құның барын?
Құлақ жейді қаңғырдай ол жоқ жерде.
Жанға жақпай еш дыбыс сыңғырларың.

Қызығы жоқ жолдассыз күлкінің де,
Жүз жиында жыртақта бір күніңде.
Дәм-татусыз тіл......

Тіл — халықтың негізінің негізі,
Көштерінде шаңырақ артар өгізі.
Басқыншыдан басын қорғар қаруы,
Сегіз қырлы, сексен сырлы өгізі.

Тіл — халықтың тірлігінің тірлігі.
Қанын, тәнін бұзбай ұстар......

Сөз — артист,
Жасанады алуан түсте.
Түрленеді киімі де киген үсте.
Әлде шын, әлде ойын, әлде оспақ,
Шиесі тым шытырман түйген іште.

Көп сырын ешкімге оңай танытпайды.
Ой атын жүгендейді......

Буынсыз тіл қайнағанда,
Балқытады тас көңілді жібітіп.
Буынсыз тіл жайнағанда,
Ұсатады таудың тасын үгітіп.

Буынсыз тіл жай тастаса,
Қақ жарады — қақырайды......

Сөз — сәуле,
Күннің нұрын шашыратқан.
Тынысы тіршіліктің —
Шашу Хақтан.
Аймалап бар дүниені жерде, көкте,
Нәр сепкен жан біткенге жапырақтан.

Сөз — шырақ,
Көз алдыңды жарқыратқан.
Сөз — бұлақ......

Сөз сиқыры — асау саяқ.
Шыға қашып үйірден,
Жуытпайды теңжіп бойы,
Шалма салар маңына.
Жабы өкпесін күйдірген,
Барлықтырып......

Қат-қабаты эфирдің қай тілдерде қақсайды?
Саңқылдамай міңкілдеп қай тілдерде ақсайды?
Қайсы дидар, қайсы көз шарасынан шақшайды?
Қайсы мойын қалтақтап, қайсы мойын қақшайды?

Міне бұған ой салмай кімдер бейғам қалғымақ?
Қайсы қазақ отырмақ мойны......