Көк пен Жердің арасында жаралған,
алтын күннің нұрларынан нәр алған.
Көк Түрігім, қасіретті.....

Ар ма елі алқапты Қостанайдың,
намысымды жануға қосқан айбын?!
Топырағыңа табаным.....

Қызылжар, жеттім саған ақпандатып,
жаудырып жауһар жырдан ақ таңға құт.
Жырауым Қожаберген, Сегіз серім,
Мағжаным жарық......

Тапшылық көрген,
жоқшылық төнген,
таршылық езген көпшілікке ерген.
Алдаса да арман көп үміттенген,
тағдыр-талайға.....

Таңғы шықтың мөлдіріне ғашықпын,
мөлдір реңді сол бір күнге асықтым.
Мөлдір болса жүрегім.......

Жайлау кеші.
Қапталым заңғар биік,
ақша бұлттар бауырын алған сүйіп.
Тұяқтарын тоздырып......

Жылайды жаным, тағдырым артты салмағын,
сүрініп жатсаң, сүйемес, тіпті, сені ешкім.
Заманым – түлкі, тазы .......

Жүрші, жаным, қайтайық бір қыдырып,
тұрмайықшы тұсалғандай кідіріп.
Махаббаттың ұлылығы.....

Сыры басқа мен үшін баяғының,
сыны басқа сұрықсыз аярының.
Сүрінбедім, сұлатпақ.....

Ғайып күннің ізін кесіп таппадым,
айыптымын…
Үміт-шырақ жақпадым.
Келмес тағы ақталғым....