Бергамот – өмірлік қуатын келтіреді;

Лимон – жаңа жағдайларға болысуға бейімделеді;

Орхидея - қаржылық тұрақтылығын әкеледі;

Еңбекте, майдан шебінде
Түссе де ауыр ерге зіл,
Салтанат шеру легінде
Жеңістің туы жеп-жеңіл!

Үйімнің алдына
Сәріде гүл ектім.
Нәр құйдым балғынға
Лебімен жүректің.
Жарқырап шуақ күн,
Емізді уызын,
Кәусарын.....

Пайғамбарға өтілімді жеткізіп,
Өткір ойды өңмеңіңнен өткізіп.
Жыр жазамын күзгі аспандай күркіреп
Көкірегімді көбесінен кек бұзып.
Бұл өмірде жолы болмас ғашық көп,
Сарқыламын сырлы.......

Бір ауыр сөзге өкпелеп,
Бір ауыз сөзге жазылып...
Шуылдақ ылғи көпке кеп,
Отырмын сені сағынып...

Күз - мұңым тағы торығып,
Кетпедің мүлдем есімнен.
Жетелеп аппақ....

Астынан қардың ақ мамық,
Өмірге келген жап-жарық.
Ғұмыры қысқа бәйшешек,
Қалады-ау бір күн тапталып.
Қоштасып қимай қыс кетті,
Алмасып мезгіл құс кепті.
Жастық та өтер....

Жақұтпен жуып шаң-тозаңдарын сезімнің,
Түнекке тамшы тамызып барып көз ілдім.
Шырқау бір көкке жұлдыз боп шығып алдым да,
Баянсыз,бақсыз,бақас тірліктен безіндім.
Жалаулы жырға жасымнан өстім құмар боп,
Сонда да шіркін,көңілде.......

Толқындары бір кезде есікті өпті
Үйден шыға жүруші ек кешіп көкті.
Аяқасты қадірін кетірген соң,
Арал әкем алысқа көшіп кетті.
Көшіп кетті....бір өксік жүрек керней,
Шөгіп қалды кемелер үлектердей
Әкемді іздеп боздаған дауысымнан,
Арктика мұздағы дір.......

Тұман –сезім толқыды жанарымда,
Қасыреттің тұтқын боп қамалында.
Қорқам,бір күн шыға алмай сол қамалдан,
Сынық аймен сырласып қаламынба?!
Сынық айдың сыртынан жұлдыз күлді,
Тас қақпадан телміріп бір қыз жүрді.
Сынық айдың сәулесі...

Дүние есігін аштым нағыз ауылда,
Қақаған қыс,қарлы боран дауылда.
Ес білгенше ортасында тербелдім,
Жүректері жыр деп соққан қауымда
Нұртуғанды жаттап өсіктік бар бала,
Нарттай жырын тыңдаушы едік таңдана
Зейнолланың отты жырын оқысақ,
Демін тартып қалушы......