Қыстан гөрі көктемгі аспан кеңірек
Сағымменен тербеледі төңірек
Қимасымен қош....

Ұлығы деп бес түлік малдың киелі
Қашаннан қазақ қастерлеп келген түйені
Тарихқа аян атомдық.....

Күз мезгілі , қыс кетіп , жаз аптаған
Қырға шықтым тынығып аз аптаға
Сонда маған бірінші.....

Жалаңаш, Ыдығойық жердің аты
Сырғалы Дайын менен көлдің аты
Шеруші кең Қобдаға асып келіп
Монголға судай сіңді балдай батып

Жайлау ғып бір бір ауыл дара басын
Уранқай, дөрбетпенен......

Отырсам деп ем
Өзіңмен ұзақ сырласып
Осыған орай келмей-ақ қойды құрдасым
Тірліктің қамын тұзағын.....

Байды құдай атқаны -
Дәулетіне мас болар.
Ханның құдай атқаны -
Қонсысымен.....

Жарға біткен жаңғақты
Жаннан безген жан жейді.
Қабырғадан саз кешіп,
Жүк сүйреген.....

Бақыт, дәулет, мал бітерде ырыс қонар,
Ынтымағы ағайынның дұрыс болар.
Бала пайда күнем болар,
Жалшы жауынгер болар.
Келін епті болар,
Көп көрініп жау.....

Байұлы жеті жасар күнінде ел көшіп, көп балалар: біреу тайына, біреу атына мінгенде. бір бала жыламсырап қарап тұрып қалды. Мұны көріп, Байұлы қасына барып:
- Сен неге атыңа мінбейсің? - деді.
Бала қамығып:
- Атым жоқ, көшкенде әжеммен түйеге мінуші едім, - деді.
Сонда Байұлы аттан түсіп жаяу әкесіне.....

Асан деген бай баласы, Үсен жарлы баласы – екеуi құрдас екен. Бiр күнi ел көшкенде қыр астында ойнап жүрiп, ескерiлмей, екеуi жұртта қалыпты. Бiр мезгiлде үйге баралық деп келсе, ауыл жоқ, құр жұрты жатыр. Асан айқай салып, жылай бастады, Үсен ойланып тұрды да айтты:

– Жылағанмен еш нәрсе өнбес. Көшкен ауылды iздеп табалық.

Жұртта бiр көзi сынған ине жатыр екен, оны алды және бiр пышақтың.....