Шаттығыңды күліп тұрған Күн деймін,
Жоқ күніңді жұлдызы өлген Түн деймін.
Сені аяйтын Мен бар екем жалғанда,
Мені аяйтын кім бар еді, білмеймін...

Енді ешқашан жығылмас ем, сүйесең.
Жанарыма жалғыз.....

‎Өкпелі шығар көбелек күзге,

‎Мезгілден бұрын қар түсті алаңға.

‎Театр көріп не керек бізге?

‎Адамның бәрі әртіс заманда.

‎Сахнам-өмір ән салып өтем,

‎Көңілге қашан ғажап тұнады?

‎Жыр жазып неге....

Махаббат. Шырқадым мен тылсым әнді.
Мен біреуге роза гүлін бердім，
Саусағымда сол гүлдің иісі қалды.....

Жүрегім менің ып-ыстық,

Жарылып кетер қуансам.

Түнімнің аты – тыныштық,

Гүлімнің аты – Раушан.

Тоғысты маған жолың дәл,

Ұялап қапты көзіңде ар.

Өзің бар жерде....

Күз жылатты бақтағы гүлді әдемі,
Қандай сиқыр байлаған мұнда мені?!
"Әй, бала, жалғызсың ба?", – деді мезгіл,
Қателесті, қасымда түн бар еді.

Мен күлдім, қарсы алдымда айнам күлді.
Бетіме әкеп басады тайған....