Өлеңдер

Батыста Есенгелді бай болыпты,
Мыңғырған төрт түлігі сай болыпты.
Жеті атадан бері қарай дәулеті асқан,
Болыс болып атағы сай толыпты.

Тоқалынан туылған Бекей атты,
Ұлы болған ақылды, асыл затты.
Данышпан, хат таныған білімді боп,
Беделі елге тарап асып жатты

Қам көңіл жүрек тулайды,
Жер ана көзін сулайды.
Допша атып сұм тағдыр,
Талай сүйек қурайды.

Сағым белде сары дала,
Сағым қуған мұң бала,
Сарғайып кетті ау үміті,
Бұрылды тағдыр бұлдана

Жетпістің желкесінен сығаладым,
Жетпіске маған ұқсап шығар әркім.
Аллаға мың рахмет бақыттымын,
Ұзақ ғұмыр жасым да болар бәлкім.

Ауылға қарай асығам,
Өрекпіп жүрек тасыған.
Өз үйім өлең төсегім,
Өзіңе ғана бас ұрам.

Шет жақта жүрсем сағынам,
Сезімнің гүлін тағынам.
Уылжып жүрек іздейді,
Өзіңе ғана бағынам

Тымырсық күн, тып-тымық теңіз бүгін,
Бейне арқалап жатқандай Елдің жүгін.
Ақ жал толқын шығатын арнасынан,
Жуасып ақ қалыпты өтіп күнің.

Армансыз адам алаңсыз,
Алаңсыз адам аңдаусыз.
Аярсыз адам аямпаз,
Арамза адам ажарсыз.

Сарала күз: қыр сары, ағаш сары,
Астық пісіп қазанға түскен бәрі.
Сары жапырақ ұшады тұғырынан,
Таба алмай өткен күннен дертке дәрі.

Күркіресе күн дағы,
Жаңбыр жауар артынан.
Түнеріп тұрса түн дағы,
Құнт қашады жалпыда

Киелі мекен туған жер,
Баурыңда жатыр ата тек.
Жағаңа сарықұрт жармасса,
Қорғамасам басқа теп.

Арманым менің ұласып бүгін көктемге,
Зеңбірек атып, сіркіреп жаңбыр өткенде.
Қақаған қыста қалайша келді жыр көктем,
Ғашық боп қалсам адамдар мені сөкпеңдер.

Сөкпеңдер мені ғашық боп қалсам жер көкке,
Ғашық боп қалсам далама мынау көсілген.
Төңкеріп тастап кетердей сонау төбені,
Тентек жел мені бетімнен өбіп өсірген.

Қиялым көкке самғаса сенен нәр алғам,
Сезімім менің сол тентек желден жаралған.
Туған жердің әр бір тасы қымбат ғой,
Арқаңда сенің мақсатыма тіке бара алғам.

Өзіңде өстім өзіңді мақтан етемін,
Өзіңмен ғана мақсатыма мен жетемін.
Бабаларымның кіндік қаны тамған жер,
Маңғыстауым қасиетті ата мекенім.