Мұзафар Әлімбаев (Қылышсыз қиып түсер қайран қырық)

Қылышсыз қиып түсер қайран қырық!
Өкінбес жай түссе де, ойран қылып.
Түссе де аспан құлап төбесінен.
Жалпыны желпіндірер жайраң күліп.
Сүйсініп сары аязда сайран құрып,
Аязда түшкірмейтін айлап жүріп.
Қызуы домна пештей қайран қырық!
Қалтқысыз адам ішін аңдыған кез
Қояды қалай танып, қайдан біліп?!
Ауырдан тартынуды ағат көріп,
Қолдайтын қанатсызға қанат болып.
Қырықтың дәрмені мол, дәурені бал,
Қырықты алдан тосар санат-көрік.
Алпыстың ауласынан тітіркенем,
Қырықтың жәрменкесі тарап болып.