Ерлан Сәдуақасұлы (Қайран елім...)

Қайран қазақ қауқарсыз күй кештің бе,
Әлде өзгенің дегенімен өстің бе...
Құндылығың ар иманың қалмаса,
Адам демес бағаламас ешкім де!
Қайран қазақ ұмыттың ба діліңді,
Құрметтеумен қорғадың ба тіліңді...
Шалаланған ала тілді ұстанып,
Қайран тілім аласұрып бүлінді!
Қайран жұртым сақтадың ба дініңді,
Ұрпағыңа қалдырдың ба бір үлгі...
Ар намысын қорғай алмай арудың,
Жұлмаладың жұпар иісті гүліңді!
Қайран жастар бездің ата салтыңнан,
Әрекетің қу батысқа талпынған...
От жігерің қалмағандай рухыңа,
Қайсарың аз жігерленіп бұлқынған!
Қайран елім байқар болсам сыртыңнан,
Суытқандай бір үрейлі түр – тұлғаң...
Аруың жүр кіндіктерін ашумен,
Бар ма арулар әдебімен құлпырған.
Қайран ана айналды ұлың жетімге,
Еңіреумен қалды жұрттың шетінде...
Анасынын құшақ төрін аңсаумен,
Қаншама ұрпақ бақытсыз күн кешуде.