Көктем деген - бір сенің қолыңдағы ғұмырым ба?!

Көктем деген кім өзі?
Өзің бе екен,
Өзіме қадалатын көзің бе екен,
Даланың кеудесінен сен гүл үзіп,
Еркелейтін, ұялшақ кезім бе екен.

Бұл дауыс па?
Дүниеде бармын деген,
Қараңдаршы жүректе жандым деген,
Аялаңдар, жоғалтып алмаңдаршы
Қар сияқты,
Енді мен қармын деген.

Көктем деген көк майса шалғын ба екен,
Бүр атарын білемін талдың неден...
Жаңбыр салды бейнесін әйнектерге,
Сен мені жүрегіңе салдың ба екен?!..

Шымшықтарды үркітіп, сай жағалап,
Бөліп ап енесінен тайды аралап
Бұл, әлде, бейқам бала шағымыз ба -
Жұлдызды қызықтайтын, айды алалап

Апам да шалын түртіп назданатын,
Атамыз жер иісіне мас болатын
Бұл - біздің ақпейіл ме,
Жаңбыр төксе,
Жаңбырға шомылып ап мәз болатын.

Көктем деген кім өзі?
Өзім бе екен,
Сәттерім бе бақытты сезінбеген...
Айдың жарығындағы, түсімдегі
Саған айтамын деген сөзім бе екен?!

Әлде, өрімін тарқатқан бұрымым ба,
Далада ойнақтаған құлыным ба?
Желмен бірге жүйткіген,
Көктем деген –
Бір сенің қолыңдағы ғұмырым ба?!