Әмірхан Балқыбек (Қос Аққу)

Нұр шашылған аспанның аясында,
Мынадай сұлулыққа тоясың ба?
Көзiң түссе өзiңдi ұмыттырар,
Махаббат та, мәрттiк те, бәрi осында.

Көне өлеңiң секiлдi жаңа өлеңiң,
Табиғат-ай, не деген шебер едiң?
Осынау ақ айдынның қос еркесiн,
Ләйлi мен Мәжнүн десе сенер едiм.

Маңай бiткен қалғандай сыр тыңдасып,
Тұрмын ба киелi елдiң жұртын басып:
Ойы жоқтар ойнай ма осылайша,
Сүймесе су шаша ма сылқым ғашық?!

Келiп ем көл шетiне қайғымменен,
Айырылдым қайғы-мұңнан қай күнгi мен.
Қос аққу қанатымен мөрленетiн
Отаны махаббаттың айдын, бiлем.