Қадыр Мырза Али (Таусылғанмен азаматтың амалы)

Таусылғанмен азаматтың амалы,
Тіл таба ма санасыз бен саналы!
Бейбіт күннің өзі майдан деп едім,
Сол сөзімнен қайтқан жоқпын мен әлі.
Сондай тыныш мекендер мен қоныстар,
Қолыңда да қару-жарақ жоқ ұстар.
Қарағанда бірақ өмір-майданға
Соз емес-ау үш жүз жылдық соғыстар!
Айрылып аға менен ападан,
Өледі осал құса менен қападан.
Бір өмірдің ішінде өзі екі өмір,
Бір адамның ішінде өзі екі адам.
Тіршіліктің тазарт бетін опадан.
Түсінесің сонда өлгенді қападан.
Басқа түгіл,
Бітіспейді өзара
Бір адамның ішіндегі екі адам!
Жедді түгіл, шілдеде де бар ызғар,
Жақсыларды жатқызбайды парыздар.
Жайсаңдарды көздеп тұрып,
Жүректен
Жаралайды,
Жаралайды арыздар!
Адам болсаң,
Ар алдында есеп бер!
Ұйқы қашып,
Құлазиды төсектер.
Түнгі оқтардай
Құлағыңның түбінен
Әрлі-берлі зуылдайды өсектер.
Ер боп тусаң,
Міндетіңді бір өткер.
Басып қалған арман қарын күреп көр.
Инфарктар — қойып кеткен динамит,
Дивандарда жарылсын деп жүректер.
Қорамсақта жебең бітіп,
Жақ сынып,
Қинар мүмкін жоқшылық пен тапшылық.
Біз жеңеміз бұл майданда бәрібір,
Біз жеңеміз,
Біз, яки, жақсылық!