Мұқағали Мақатаев өлеңі емес, Аслан Қаженов (Алғаш барғанда)

Алғаш барғанда

Қараңғы, тыныштық өңгерген,
Екеуміз мекендеген кеш.
Сен шықтың арғылау бөлмеден,
Бұл жолы киіммен емес…

Жалаңаш ақ денең көрінді,
Көзге от тамызған елес.
Еріксіз сілекей төгілді,
Бұл жолы ауыздан емес…

Сезімге өртендік сан ыстық,
Махаббат тұрыстық емес.
Екеуміз бір талай алыстық,
Бұл жолы ұрысып емес…

Басқаша біз кеттік білемін,
Басқаша жолменен дөңес.
Қаттырақ ұрғылап жібердім
Бұл жолы қолыммен емес…

Кеудеме кеудеңмен тайқыдың,
Ләзәтқа берілдік елес.
Ып-ыстық екенін байқадым,
Бұл жолы ерніңнің емес…

Қалайша көндің сен таңқалдым,
Қылығың өзіңнен егеш.
Пәктігін, пәктігін аңғардым,
Бұл жолы сөзіңнің емес!!!

В первый раз

Полумрак. Тишина нас с тобою кроет
Наедине, лишь вечер забрезжит.
Ты вышла из дальних покоев,
Но в этот раз вышла уже без одежды.

Нагое тело как светлое видение -
Застилающая взор красота.
И слюни текут от вожделения,
Но в этот раз текли не со рта.

Таяли в чувствах, друг другу жались,
Любить принято горизонтально.
Мы долго с тобою сражались,
Но в этот раз уже не вертикально.

Мы пошли иными путями. Вернее,
Путями холмистыми, полями, лугами,
Я начал хлестать еще сильнее,
Но в этот раз хлестал не руками.

Грудью к груди прильнув в ночи,
Уйти в блаженство двоим,
И я ощутил как горячи,
Но в этот раз не губы твои.

Ты мне сегодня другою явилась,
Твой нрав укротить я смог,
Я осознал чистоту и невинность,
Но в этот раз не твоих слов.
Аударған: Мақсат Маликов