Ғафу Қайырбеков (Ақ үй туралы аңыз)

− «Абылайдың ақ үйі» - дейсің бе, сен?
− Енді көріп, еркін ғой - менсінбесең!
Қызылжардың бастағы тәжіндей боп,
Сол түсетін есіңе Есіл - десең.
− Әне, келдік!
− Бәрекелді!!.
− Заманында, дегенмен үй-ақ екен!
− Дәл Есілге еңкейер қияда екен,
Қазір өзен шегініп, алыс аунап,
Көшіп кеткен көршідей сияғы екен.
− Ым... м...
...Болды ма екен Абылай, болмады ма,
Көрді ме екен иесін орда мына?!
Кәрі мекен мелшиіп үн қатпайды,
Ешкім білгіш көрінбейді ол жағына!
Екі ғасыр ішінде, одан да әрі,
Бәрі жұмбақ - не болып, не қойғаны.
Бәлкім, мұнда мүнәжәт еткен шығар
Талай биі қазақтың, талай ханы?
Әлі күнге бір сұрақ, - мен аңғарман,
Сұрап келем ақылды адамдардан,
Өзге жұрттың хандары керемет боп,
Біздің хандар қалайша жаман болған?
Әлде бассыз, түп-түгел данышпан боп,
Бәрі қасқыр, бәрі де арыстан боп,
Атпен, атақ, даңқты оқшауланбай,
Келген шығар оп-ортақ алысқан боп?
Тағы да үн жоқ, ақ сарай үндемейді,
Үндемей-ақ қойсын ол мүлде мейлі.
Аталғаны «Абылайдың ақ үйі» - деп,
Үні ғой сол - күндеме, күнде мейлі.
− Патша ағзам - сыйлапты дейді аңызда!
− Кім сыйласа бәрі бір - енші маған,
(Бұл сөзімді жақтырмас ерсі надан).
Кім де болса - топырақты басып тұрып,
Ел ағасын сыйласа - ел сыйлаған.
Күнде сүйген ұрпағы жылап тасын,
Тек атамның моласын құлатпасын.
Сарай салса несі айып көк
Есілден Туған жердің көтеріп мың ақтасын?!
Біз құрылысқа құштармыз - үй саламыз,
Күнде қала орнату - ой-санамыз,
Бізге ұнайды ескі аман аппақ үйлер,
Аппақ үйлер туралы айтқан аңыз