Әліпов Айтбек Рымбекұлы (Әбіш ата)

Бойы сұнғақ, ойы шалғақ,
Жаны жомарт, кен пейілді.
Мейірімді жаны жайсан, рухы биік,
Ол менің Әбіш атам.
Тумаса да туғаныңдай әлпештеп,
Зура менен Серікті.
Өз қызыннан кем көрмей,
Еркелетіп өсірген.
От басының тәрбиесін,
Құлағына сінірген.
Барған жерін өсіп-өнер алтын ұя,
Қуаныштын ошағы деп.
Қанаттыға қақтырмай,
Тұмсықтыға шоқтырмай.
Злиша мен Зураны,
Ұясына қондырған.
Амандығын білемін деп қыздарының,
Бірге туған Әбіш, Сары,
Келуші еді ат терлетіп,
Құрт, ірімшік, май арқалап.
Қүн шуақта,
Құдығына түсіріп немересін.
Кешке дейін, тазарту мен әлек болған,
Міне осындай менің атам.
Дін жолында сауаты мол,
Ел ішінде «пірәдәр» деп аталған.
Екі дүниенің,
Адалдығын қалаған.
Әдет-ғұрып,
Салт-сананы.
Ата дәстүр түрінде,
Берік ұстап беріп кетті немереге.
Бал Зурам деп еркелетті шешемді,
Асыл туған анадан,
Есте қалды мәңгілік,
Құрметімен анамның.