Әліпов Айтбек Рымбекұлы (Нұрлы сезім)

Білуші едім өзіңді жас күніңен,
Сенің көзің қара да емес, қонырда емес, көк те емес.
Сенің жүзің, келбетің қыпша белді, бойшаң да емес,
Біле білсең сол көздердің оты да ғажап емес.
Бүгін міне аңтаң болдым алғаш көріп жүзіңді,
Есейіпсің көрікті, қылықты боп.
Қарамайын десем де отты көзің,
Үн қатқандай болады шуағымен.
Бірақ маған сол жанар нұрдай болды,
Есім кетіп, өртенгем сағыныштан.
Сол бір ғажап әлемге үңілем деп,
Абайсызда құлап кеттім ішіне.
Аласұрған күйімді сезесің бе,
Бұл недеген керемет, ғажап дүние.
Тауы, тасы ғажайып, орман- шөлі,
Сусыныңды қандырар бұлақ суы.
Бұл не деген табиғат бүлінбеген,
Бау-бақшасы жетіліп, жұпар исі аңқыған.
Тұла бойды тамсантқан,
Апортының дәмін ай.
Күн шуақтан қалжырап келгенде,
Жан рахатын сездірер,
Құздан құлап ағатын,
Сарқырама суы бар.
Бұл ғажайып әлемде,
Жан рақатын шақырар,
Тұла бойды балқытар,
Ыстық көлі тағы бар.
Жер астында бүлк-бүлк етіп,
Арнасынан аспаған.
Қайнар көзі ашылмаған,
Жанартауы тағы бар.
Бұл не деген ғажап әлем,
Жер анадан тараған.
Қызықтағың келеді,
Терең зерттеп ой-қырын, орман-шөлін.
Бұл әлемді біле бермес біреулер,
Білсе дағы жетік білмес сезініп.
Ләззатына бөленіп,
Елжіреген сезімнің.
Бұл ғажайып өмірдің,
Ашылмаған сыры бар.
Сондықтанда әрдайым,
Мәңгі өлмейтін махаббаттың құны бар.