Бейімбет Майлин (Құбақан)

Құбақан оң да болды, сол да болды.
Құбақан тарам-тарам жол да болды.
«Оң», «солды» шарласа да шарты келіп,
Жылтырақ қара портфель қолда болды:

Алтыннан көзілдірік көз де болды,
Жыбырлап аузы үзілмес сөз де болды.
Кешегі таудай мінін бүгіп жойып,
Құлпырып сағатында өзге болды.

«Значит», «так сказать» нақыл болды,
Жел қайдан шықса соған жақын болды.
Кешегі кеселді ісін бүркеп, тағып,
Кеуде ұрып, жұрт көзінше батыр болды.

Аяғын кердең, кердең, кердең басты,
Кердеңдеп қыруар жұрт, елден асты.
Қай жерден жалт берерін қайдан білдік,
Қыр өтіп, әзірінше белден асты.

Құбақан құбылуды қашан қояд?
Қоймаса елдің тезі қашан жояд?
Шермиген қара портфель тырс-тырс шертіп,
Шығымсыз документке қашан тояд?!