Серікбай Маханов (ҚАРЫЗЫМДЫ ҚАЙТАРАМЫН)

Менің жаным неге бұлай жылайды ?
Өткен күндер қайтадан еш тумайды .
Жарық сәуле таусылама бір күні
Соны сезіп жан жүрегім тулайды .

Тулай берсін қоштаспаймын бәріңмен ,
Қалдырайын , қандырайын әніммен .
Бұл өмірден күйзелгенде көңілім
Өкінішпен айырмашы тәнімнен ? !

Шыбықтар да көктеп жатыр көгеріп ,
Сұлулығын өн бойына өңгеріп .
Жауын қайда ?, тынысыма дем берсін
Ыстық жалын махаббатпен төңкеріп .

О , дүние ғашықсың ба сен маған ,
Айтатұғын арызым көп мен саған .
Ормандар да қайың біткен шулайды
Іздеп келіп ән салғын деп аңсаған ?

Желпінейін , серпілейін расында ,
Кезек күтіп өлім тұр қыр басында .
Ей , Адамдар қайдасыңдар тыңдағын
Тірлігіңді атқарып қал жасыңда ? !

Баста өмір алға қарай қайтадан .
Тілегімді бәріңе де , айта алам .
Сенімділік көрсетейін тіршілік
Өтелмеген қарызымды қайтарам .

САҒЫНДЫРЫП СОНАУ БАҚ .
Ызғырықпен ашық аспан манаурап ,
Құлазиды кімді іздеп сонау бақ ?
Ақ көрпеге ораныпты қара жер
Кеудедегі көңіл күйге жалау боп .

Аппақ айдын аймағында сыр бар ма ,
Қаңтар айы ақ боранға құмар ма ?
Жағадағы қалың қамыс сылдырын
Естігенде көңіл шіркін тынар ма ?

Көктегі Күн ақ өзекке құлады ,
Адал жанның ауласы ғой тұрағы .
Қатып жатыр жылтыр мұздар біртіндеп
Өлең өмір ақындардың құраны .

Суық түссе не етейін жалғанға ,
Көп қараймын қар жамылған талдарға .
Сәні болған жапырақтар жап – жасыл
Қоқыстанып өртке түсіп қалған ба ?

Сусылдаған сүңгі мұздар топталып ,
Жарқырайды Күн көзінен жас алып .
Ықтасынға қонып жатыр торғайлар
Табиғаттың құдіретіне таң қалып .

Тізбектеліп жапырақтар күл болып ,
Тал басынан еңірей ме , тіл қатып ?
Сағынышқа жүрек мұңын сыздатып
Бара жатыр ұясына Күн батып .

Қоштасудың сәні болмас бірақ та ,
Көп бояулар шашылады жырақ та .
Кезегімен мезгіл келсе айналып
Күз әуені сақталады қырат та !

Асыл ойлар ояндың ба , манаурап ?
Өлең жырға өрілесің қозғау сап .
Үміт үзбей жалғасқанда қайтадан
Сағындырып шақырасың сонау бақ !