Баубек Ералыұлы Бердіжар (Ана тіл...)

Қанымда толқып, үнімде түлеген,
Санамда паналап, түсімде түнеген.
Тұлғаңнан айналдым рухымды көтерген,
Елімнің бағында уақытпен гүлдеген.
Мәңгі елдің тағдыры өзіңе байланған,
Маңдайдың көгінде нұр болып жайқалған.
Ананың сүтімен, даламнан дарыған,
Сүймеген өзіңді бейшара қай надан?!...
Уа, ұлы Ана тіл!
Көз ашқан нұрымен,
Махамбет үнімен, Абайдың жырымен.
Қазақтың кеудесін, тұлғасын суарып,
Сынасып келесің саясат сынымен.
Тарихты шошытқан шайқаста өлмедің,
Ғасырдан ғасырға Сен аман өрледің.
Сақтармен Қазақтың аңызын жалғаған,
Ақ Орда төріне
Ана тіл төрлегін!
Биігің бар әлі самғайтын,
Шығатын,
Құқың жоқ архивте мұра боп тұратын...
Болса да сан тілдер көк тірер,
Жоқ мүлде,
Дәл сендей тектілік маңызын ұғатын.