Ерлан Ахмет (Көзіме бір көрінші)

Алатаудай айбарлым ең, асылым,
жүрегімде ойнап өткен жасыным.
Шыңындағы қол жеткізбес заңғардың
сағымындай ғайып болдың, ғашығым.

Аңсар әнім төгілші,
басқа амалым қалған жоқ.
Көзіме бір көрінші,
одан асқан арман жоқ.

Көңілімді көркейтетін көріктім,
еркелеуші ең лағындайын еліктің.
Енді бүгін сені іздеумен зарығып
Сарыарқаның сайынына кезіктім.

Жас жанымды жаралады күйік тым,
күннен-күнге нала-мұңды жиі ұқтым.
Мәңгі өлмейтін махаббаттың алғашқы
белгісі боп қаласың сен, сүйіктім.

***

Сен жүрмесең, сүйгенім, көз алдымда,
қажеті жоқ мен үшін гөзалдың да.
Қаңғалақтап қаңғырған қаңбақтайын
күй кешемін, сен соны сезе алдың ба?

Сен тұрмасаң, қымбаттым, жебеп-демеп,
құлазыған көңілім бебеулемек.
Қан жылатар ынтызар жүрегімді
жылтыраған жалған бұл неге керек?

Сен болмасаң қасымда қуанғанда,
мәнісі не өрлеудің шың-арманға?
Кең тыныстап, бойына нәр жимаған
қуат кетер қасқайған шынардан да.

Сенсіз Бақыт көгіне қалықтаман,
жарық – түнек,
күнкөріс – тамұқ маған.
Фәнидегі, сүйіктім, махаббатым
бақилыққа айнытпай алып барам.

***

Саябақта серуендеп жүрген едім,
ашты-дағы алқызыл гүлдер өңін,
шыға келді алдымнан таныс бейне,
дауылдайын сезімге бір кенелдім.

Басталған сөз ақ терек аясында,
жалғасуда ақ қайың саясында.
Біз жайғасқан орындық орналасқан
көз сүзбейтін ағаштар арасында.

Қиғаш қасты суреттей бастадым дөп,
жайып салды дегендей шаштарымды өп.
Қиялы мен ұжданы арпалысты,
мойныма асып білегін тастады кеп.

Жиіленіп барады демі де алған,
болғаным ба ол үшін мөлдір арман?
Алақаным тигенде балқи берді,
қыпша белге буынсыз мың бұралған.

Ақ көйлектің ағытқан түймелерін,
ақ мамықтай төсіне тимеді ерін.
Жалындаған тәніне күймегенім –
жүрегіммен құмартып сүймегенім.

Жүзінде нұр тұнып тұр жанға бөтен,
қимай жүрмін,
сондықтан жырлап өтем.
Кешіре алса, кешірсін, аймаңдайым,
алдай алман,
сезімім жалған екен.

Пешенеге жазған-ау тағдыр мұны,
аяқ асты емес қой – ардың құны!
Кездесудің ақыры қоштасуға
ұласуы – өмірдің заңдылығы.