Ерлан Ахмет (Жұмбақ қыз)

Жатақхана дәлізінде бір көріп
қалған жүзің тұрды маған сыр беріп.
Күн көзінен ғашықтарға куәгер,
қымсынғаннан көлеңкені іздедік.

Көтермедің, төмен қарап, басыңды,
қарақат көз, тығып қара қасыңды.
Үндемедім, тамырыңның лүпілін
сезгеннен соң маған санатпасыңды.

Тынысым тұр тыныштықтан арылып,
баса алмадым қадамымды тағы нық.
Құшағыма аялағым келді шын,
күткен жандай баяғыдан сағынып.

Әттең, жалған!
Созсам қолым жетпейді,
сағым сынды көкжиекке беттейді.
Таңба салдың жүрегіме өшпейтін,
елеңдетіп елестеумен өт, мейлі.

Қалып қойды денемде бұл от демі,
махаббаттың жаңа жеткен көктемі.
Күндіз – күлкі, түн ұйқымнан айырды
ару қыздың жұмбақ болып кеткені.

***

Күлкісінде ақ бастаудың үні бар,
естіген жан тағат тауып, тынығар.
Кірпігіне ілінген таң нұры бар,
көңіл төрі рахаттанып жылынар.

Көкірегінде тұнып тұрған сыры бар,
түйсінгендер ой-толқынға булығар.
Қылығында періштенің тіні бар,
әрбір пенде бала шаққа бұрылар.

Мінезінде еркеліктің тілі бар,
жанарында мейірімнің күні бар.
Адамда бұл махаббаттың бүрі бар,
шын жүрекпен сезінгендер ұғынар.

***

Артық болмас сені, жаным, күн десем,
мына жарық әлем жайлы білмес ем.
Жанарыңның жарқылына шаттанып,
сен барына қуанбас ем, күлмес ем!

Көп болмайды сені, жаным, нұр десем,
бұл дүниеде сендей адам бір десем.
Жүрегімді жылытасың, әйтпесе,
дәл осындай риза болып жүрмес ем!

***

Күлкің сенің сол қалпы нұр ма екен,
шиедей боп ерінің тұр ма екен?!
Қастарыңды қап-қара, кірпігіңді,
мөлдіреген көзіңді жырлап өтем.

Мас боламын шашыңның иісінен,
қолдарыңа қолдарым тиісімен.
Менен асқан бақытты жан болмайды,
жалықпаймын құшақтап сүйісуден.

***

Көктегі сәуле, жылылық – сенде,
жердегі ару, сұлулық – сенде!
Ғасырда сирек кездесер ізет,
адамдық, құрмет, ұлылық – сенде!

Қажыр да, қайрат, бақ, талап – сенде,
шырайлы шуақ, шапағат – сенде!
Жүректі өртер сағыныш оты,
мәңгілік маздар махаббат – сенде!