Сұлтанмахмұт Торайғыров (Жүрегім, тулап шабасың)

Жүрегім, тулап шабасың,
Жоқты қайдан табасың,
Уытын жайған сыртына,
Оны қайтіп жабасың?

Өртендім десем, отың жоқ,
Баяғы күш-қуатың жоқ.
Келтіретін жігерге
Тағдырдан басқа сотың жоқ.

Дүниеде жоқ сүйгенің,
Қасірет-қайғы үйгенің.
Көрініп тұған нәрсе жоқ,
Не қылғаның күйгенің?

Не түсіңе енген жоқ,
Не қасыңа келген жоқ.
Емізікті ез көңіл,
Бірақ әлі сәнген жоқ.

Емексіме теңің жоқ.
Аузыңа татыр жемің жоқ.
Мыңнан бірі жиһанның,
Мұң ғып шығар жерің жоқ.

Басыңа тас тиген жоқ,
Көзің перде киген жоқ.
Қанша күйіп, жансаң да,
Сүйгенің бой иген жоқ.

Өзім сүйсем, кімді айып,
Күн өткізем мұңайып.
Ондай жарды дүниеден
Таба алмадым қол жайып.

Кім таныды өзіңді,
Кім білдірді сөзіңді?
Желе жортып, жел қуып,
Құр шаршатпа өзіңді.
Ашсаң қалдың пәлеге,
Жұмып кір көрге көзіңді.
Тағдырыңа бой сұнып,
Салып көр енді төзімді.
Жібегің тұрсын оларға,
Ұстатпа кірлер бөзіңді.
Бағалау, тану болар ма,
Айырып алтын-жезіңді.