Қазқаша анекдот: Арсыз әке немесе жастай кеткен жас жігіт

Жас жігіт өзіне қол жұмсауды ойлап, қолына жіп алып, орманға қарай беттепті. Оған бір қария жолығыпты. Бейтаныс жігіттің жүзіне үңілген шал:
— Жүзің жабырқаулы ғой. Не болды? — деп сұрапты. Жігіт:
— Отбасымда ауыр жағдай орын алды. Мен өлуге бел байладым, асылып өлем — дейді. Не жағдай болса да, шешуге болатынын айтқан қария, жігітті сөзге тартып, әңгімесін тыңдапты.

— Мен есейген қызы бар, жесір әйелге үйленген едім. Ал әкем әйелімнің қызына ғашық болып, екеуі үйленіп те алды. Осылай, әкем — қызымның күйеуі болды. Ал, мен — әкемнің қайын-атасы болдым. Енді, әйелім бір бала тапса, ол — әкемнің немересі болмақ. Өз кезегінде, менің балам — әкемнің әйелінің бауыры болады. Негізінде, ол — менің балам. Әкемнің әйелі — бір бала дүниеге әкелсе, ол — менің інім атанады және маған немере болады. Өйткені, ол — әйелімнің немересі ғой. Әйелім — інімнің апасы болады. Ал менің балам әкемнің баласының інісі болады. Оның қызына әкемнің әйелі жеңге болады. Жеңгесі менің қызым болады. Ал менің әйелім әкемнің әйеліне-дей бергенде
Әлгі қария, оны тоқтатып:
— Е, бар, асылып қалшы, миды шіріттің ғой - депті.