Ақсұңқарұлы Серік (Екі салт атты)

Дүние – Көш,
Бірі – кеткен,
Бірі – келіп,
Заман да кеп алмасты күңіреніп.
Сен – кеттің.
Қалды артыңда Қарқаралы,
Орның ойсырап тұр,
Үңірейіп...

Уақыт та ала-құйын ағын еді,
Бара ма көмескі боп сағым өңі?
Атыңның үзеңгісі Ақсұңқардың,
Атының үзеңгісін қағып еді.

Көшкен бір көкжиектен көш есімде,
Сол көшпен сен де қоса көшесің бе?
Әкемнің сөзін естіп, көзін көрген,
Бір шал жоқ Қарқаралы көшесінде.

Жүздеспей жүзі таныс кісіменен,
Түксиген түнектің бір ішіне енем.
...Түсімде екі ат көрем,
Ер тоқымы
Бауырына түсіп кетіп,
Кісінеген!!!

Кісінейді екі ат –
Екі пірім менің,
Көрдің бе тізесінің дірілдерін.
Қалды екен қайда қайран үзенгісі,
Салды екен қайда сайран дүбірлерін...