Күләш Ахметова (Бірге туған үш бала)

Құсқа қара топтана ұшқан ана,
Ұша алмаған ақында күш бола ма?
Терезеден қараймын ойға батып,
Ойнап жүрген бір туған үш балаға.
Қандай жақсы адамның бала шағы,
Сезімдері тап-таза тамаша әлі.
Анасы бір, тілі бір үшеуінің,
Қандай болар, кім білсін, болашағы?!
Кетер болса, жолдарда жиі шалғай,
Жүрер ме екен бір-бірін қиыса алмай.
Қиыса алмай жүргенге не жетеді,
Кең далаға кетпесе сыйыса алмай...
Шіркін, бұлар өскен соң қатты ойланса,
Алыс кетпес, қазыққа ат байланса.
Алтын бесік толады-ау бөтен күйге,
Әлдеқалай үш бауыр жатқа айналса.
Үш жүрекке жұлдыздан құлап таза ән
Тұрар.
Үшке бөлінбес бірақта заң!
Асылатын ежелден ас салынып,
Үш аяқты ошаққа бір-ақ қазан.
Өмір түрлі жүктерін артты маған,
Балаларға бұл ойын қатты ұнаған.
Уайыммен қарадым үш балаға,
Бір шананы үш жаққа тартқылаған