Қалижан Бекқожин (Кек дабылы)

Кеудемізде кек қайнаған,
Кекпен өзен отқа айналған,
Қаһарлы айқай салған шуды,
Дүниеде кім ашулы?—
Біз жігіттер— біз ашулы!
Біз ашулы, намыс оты
Бойды өртеген, жалын қысқан.
Ашындырды, арға тиді,
Бүлік салып бізге дұшпан.
Бұлтын үйді үстімізге,
Соның зіл түсті бізге.
Кек тұтанды — жалын атқан.
Елден, жерден жанып жатқан,
Сондағы отта өлгендердің
Кеудемізде қаны қатқан,
Біз де кектің жасағымыз,
Кек күйігін басамыз біз!
Басқа түсті айбынды шақ,
Күркіреген дауыл құсап,
Кеттік дұшпан әлегімен,
Кеттік рақат әлемінен,
Кек арқалап, кек уыстап,
Кектің менмен туын ұстап.
Ашу - қайрат енді бізге,
Енді кезек, келді бізге!
Азап отын сөндіретін,
Көндіретін еркімізге.
Біз жасайтын бұл ғасырды,
Осыншама кім басынды?
Қандай сұм бар басынатын,
Бізден күшін асыратын?
Қорқытатын бізді ажал ма?
Сонау— Гитлер — сұм тажалға.
Өрт салуға, кекті алуға,
Бас жігіттер, ұмтыл алға!
Келді кезең:— кек қайнады,
Жетті соңғы — кек майданы.
Жетті жауды құртатын кез,
Соқ жігіттер, қимылда тез!
Аттан қарсы сұм ажалға,—
Сал ойранды, ұмтыл алға!