Абай атаға сағыныш

Бір жан бар, бар әлемге үлгі тұтар,
Бір жан бар ақылмене ой қорытар.
Сол жанның өлеңінде өскен адам,
Болмайды ешқашанда надан адам.
Абай атам, болар мекен сіздей адам?
Сіздей жан әліде табылар ма?
Халықты білегінің күшімен емес,
Қаратар қара сөзбен, талай адам?
Сірә, шіркін, өміріміз өтер қалай?
Сырқыраған бұлағынмен таласардай.
Лирика мен классиканы ұмытқаңдар,
Танымай қалай ғана жер баса алар?
Кім еді сонау соғыс кезеңдерде,
Халыққа жәрдемдескен өлеңімен?
Сол өлеңді оқыған қанша адам,
Түсінді ақылыменен талай жырлар.
Сөз қысқасы, түп жағын арқалайын,
Түсініп отқан шығар ойларыңыз ?
Сол ғұлама Абайдай атамызсыз
 Қалай қазақ болып отырсыз соны ойлаңыз?
Тілім үшін күйемін мен, өлемін деп,
Қанша ойлар тастап жатты, Абай ата?
Жас ұрпақ, қастерлеген дана тұлға!
Даналардың сөзі мәңгі жасасың!
Қазақта дара туған Абай ғана
Ей, қазақ оян да, тұр ұйқыдан!
Қанша болды оянып ұйықтағанға!
Оятты ғой қанша халық, зиялылар,
Кеткеннен соң қайта ұйықтап жыладың ба?
Ұмыттың ғой сірә сондай кісімізді!
Сорақысы, бұл енді сорақысы.
Ең бастысы ұмытпашы қалай ғана ,
Жер басып тірі жүрсің кең далада!
Сағындым мен, Абай атам, сағындым,
Сағынышым жүрегімде мұң болғын!
Бүгінгімді ойламадым мен қазір,
Ойлап жүрмін болашағын халқымның!
Данамсыз ғой сізге қарап үлгі тұтар,
Байлықсыз ғой қазағымның мақтанар!
Сіздей жан осы елде туғанына,
Қуанар талай ұрпақ, талай жылдар!