Балуан Шолақ

Балуан Шолақ цирктен шықса, түн тынық қараңғы екен. Дала араның ұясындай, ызыңдаған бір тұтас дауыс. Ол дауыстың кімдікі екенін, қараңғыда көзі үйренбеген Балуан Шолақ алғаш аңғара алмады.

— Бері жүр, Балуан — деген жолдасының таныс дауысы естілді оған.

— Қайда барамыз?

— Нең бар, қайда барғаныңда. Атқа мінуді біл, аржағын көре жатарсың.

Ызың қаққан қалың дауыстың арасын қақ жарып, жолдасының соңына ерген Балуан Шолақ атына жетті де, тез мінді. Сол кезде қараңғыға аздап үйренген көзі айналаны шолып еді, түнде толқыған теңіздің бетіндей, ұшы-қиыры жоқ тұтасқан бір қимыл.

— Қайда, Балуан Шолақ? — деген дауыс естілді.

Айналадағы қою қимылдың ішінен:

— Кім, мені іздеген? Мен мұнда, — деді Балуан Шолақ.

— Енді неге қарап тұрсыңдар. Тартыңдар, Балуан Шолақ шықса, — деген дауыс гу ете түсті.

— Ал, жөнелдік. (117 сөз)