Өлеңдер ✍️

Ауызынан төгiлiп
Кейде ақық, кейде нұр,
Шықты бiлек сыбанып,
Шешенсiнген жейделi ұл.
Көп iшiнен сурылып,
Ойда жоқта шыға кеп,
Көктен түсе қалғандай,
Көсемсiнген дөй де жүр.
Көре салып соларды,
«Мен кем бе?» деп əңкiлдеп,
Аяқ асты ерсiнiп,
Қуыс кеуде өңшең құл.
Бiрiн-бiрi тыңдамай,
Даурығысып, дүрлiгiп,
Көптiң қамын жегендей..
Басқа жақта ой, көңiл.
Қымсыну жоқ ойында,
Өршеленiп соғады,
Өтiрiкке сенетiн
Елдi ақымақ дей ме бұл?
Алдадым деп иланып,
Өзiне-өзi риза,
Кесiр аяқ, кеудемсоқ –
Ой жетпестi боймен ұр!
Түрлерiне қарасаң,
Күлкiң келер ызалы:
Халық үшiн, ел үшiн
Жан берердей... бейне бiр