Өлеңдер ✍️

Әділеттен қаймыққан соқыр үміт
Санасында ақынның отыр ұлып.
Шайқалақтап барады екпініме
Уақыттың тағаны опырылып.
Ісім мазақ болғасын сайқалға мың
Тынықсын деп, тиылдым, қайта арманым.
Өткенімді өксіткен өкінішті
Өзге түгілі өзіме айта алмадым.
Қасіретті көшірген қанша реткі,
Мазмұнымды ақиқат мансұқ етті.
Намысымды бақталас уақыттың
Есі ауысқан екпіні жаншып өтті.
Адамзаттық сананың белі сынды...
Пәни, бақи бір-бірін кері ұшырды.
Әділет те мен өлсем өлгісі кеп,
Жасыра алмай толғатты өлі сырды.
Шындықтың да шайылып кетті аралы.
Пенделіктің ызғары бет қарады.
Мен мезгілге,
Мезгіл де маған сыймай,
Сәйкессіздік аяусыз жеп барады.