Өлеңдер ✍️

Көзiмнiң нұры әлсiреп,
Қисайып бара жатқанда,
Оянып кеттiм қанша рет
Iлiне жаздап қақпанға
Емгісі келіп мәнімді
Жанымды ғұмыр жыртқанда,
Тiстете салдым барымды
Ақырет атты сырттанға.

Мезгiлдiң көзiн қазды мұң –
Көздегi сиқыр шатқалға
Жазылып қалды мазмұным
Шошынып кiрпiк қаққанда.
Жоққа да барға табындым –
Дүние! Неткен сүйiктi ең!
Түрмеден шыққан Тәңірдiң
Қырқылды сағы күйiктен.
Үрейiн ұрлап басқаның,
Тәңірдi тағы жасқадым.
Өзiмнен қашып,көзiмнен
Ғұмырды күреп тастадым.
Тұңғиықтардың көзiне
Мұң құйып бiрге ағылдым.
Ыржиып, сосын өзiме
Есалаң күйде табылдым.
...табындым?...