Өлеңдер ✍️

Басым қатып барады, басым қатып...
Жанашырым қалмапты қасымда түк.
Домалатып барады дүниенi
Езуiне қан қатқан масыл бақыт.
Кезiкпеппiн,
Жүрегiм, тiрiсiң бе?
Мәңгiлiктiң табынған пiрiсiң бе?
Iрiсiң бе Құдайдан?
Әлде соның
Мұң iшiнде тұншыққан мiнiсiң бе?
Тазармайтын фәнидiң кiрiсiң бе?
Саудың iсi қалмапты бiр iсiмде...
Жаратылыс мен iшкен бақырда едi –
Құдайдың бұл мен үшiн ақырғы емi.
Сол емiнен жұқтырған барлық күнәм
Тозаққа да дайындап жатыр менi.
Батыраштар бәйгiсi, мiне, осында
Тықпалады қай қырсық мына сынға?
Тәңірдiң көп қылмысы жоқ па дедiм,
Жылап қалған тiрлiктiң күнәсында.
Құтқара алмай өзiнiң азаттығын
Санамыздан сескендi тозақ бүгiн.
Мәңгiлiктi миыма жасырдым да,
Шексiздiктiң тауыстым қажап түбiн.
Нем бар едi фәниге кiрiп тағы?
Тағдырымнан шошыдым құрықтағы.
Ойларымды бауыздап бара жатты
Жанарымның шағылған сынықтары.

Қасiреттер ашытқан сұрақты iштiм.
Масайдым да өзiмдi жылап құштым.
Арманымның азуын қиял керiп
Құлқынына менде оның құлап түстiм.
Құлқынды да жыртты арман тiсiмдi емiп.
Барам мен де өзiмнiң iшiмде өлiп.
Өлi секунд санамнан ақтарылды
Көп ұйқының үрейлi түсiн көрiп.