Өлеңдер ✍️

Əлдекiмнiң өттi деп айғырлығы,
Зарлайсың – аманында айдың-күннiң.
Озбырдан қорлық көрiп келдiң бе өзi?
Онда сенi сабайды байдың құлы.
Құл байғұстың, па-а-а, шiркiн, сабасын-ай!
Бəрекелдi! Мархабат! Заң осылай!
Жəрдем күтiп, жоқ, əлде келдiң бе өзi
Құйрығыңа байлайтын шала сұрай?
Өзiң келдiң, сенi ешкiм шақырған жоқ,
Келдiң екен, тойып кет – хақыңнан жеп.
Бай мен оның құлына кеткен есең –
Бəрi осында, жете алмай жүрген, зар боп.
Сыбағаңа өстiп бiр тойдырғанға
Риза бол, алғыс айт айғырларға.
Əдiлдiктiң əкесiн танырсың сен,
Мүйiз сұрап, құлақтан айрылғанда.
Қара кесек – қашанда майдың жемi,
Төбе шықпас дейсiң бе сайдың жолы.
Құйрығымен диiрмен тартып тұрған
Құлдың күшi – емес пе, байдың желi..