Өлеңдер ✍️

Мен ертең жоқ боламын, тоқта, жаным!
Ақ тозаң оранады от қаламым.
Ал бүгiн тап-тазамын, сол қаламмен
Соңғы рет жарық Күнге хат жазамын.
Мен ертең жоқ боламын, тоқта, жаным.
Демiңнен ұрсын ыстық бетке жалын.
Қара тас-жүрегiмдi ақырғы рет
Шоршытып қозғап өтсiн шоқ назарың.
Мен ертең жоқ боламын, бүгiн бармын.
Бар болсам, ойларымның бүрiн жардым.
Сеземiн: бар мен жоқтың шекарасы –
Көк бүршiк зəрлi үсiкке ұрынған күн.
Бар болсам – күн кешермiн кемiстiкте,
Маған да сол жетедi, келiстiк пе.
Мен бармын. Жалғыз тамшы сəуле болып,
Күнi ертең сiңiп кетем кеңiстiкке.
Мен ертең жоқ боламын, тоқта, жаным..