Өлеңдер ✍️

Мұқатпақ боласың-ау сен өзiңше,
Салсам деп бетке шiркеу ел көзiнше.
Жетiсiп тұрғандай-ақ өз əуселең,
Кiсiге күлесiң сен не жөнiңше.
Тойған торай секiлдi торсиясың,
Қаңсыған итаяқтай өзегiң ше?
Өтiрiк тiсiң шұқып кекiргеннен
Не пайда – түсiңе тек көже кiрсе...
Қоңырсып iшi-бауырың жанып жатыр –
Сиырдың шала кепкен тезегiнше.
Көрiнген боқташыққа тұмсық тығып,
Жүргенiң иiскелеп мегежiнше.
Əркiмнiң мiнiн терiп, көзбен тiнтiп,
Аңдисың көк базардың кезебiнше.
Тарпаңсып, тасыраңдап, кеуделейсiң,
Бiр сайдың саяз, шолақ өзенiнше.
Кездессең əлдеқалай бiр дөкейге,
Безесiң боз қоянның көжегiнше.
...Япыр-ау, қайтер едi, кейбiреулер
Өзiнiң шама-шарқын сезе бiлсе.