Өлеңдер ✍️

Қарашаның түнiнде,
Қарағаштың түбiнде
Қарақшыша кездестiк.
Су құйдық та төзiмге,
Ерiк бердiк сезiмге,
Тез лап етiп, тез де өштiк.
Тəн аптабы басылды,
Ар аптабы ашылды,
Өксiк ата өкiндiк.
Алшақтап-ақ кетiппiз,
Дариядан өтiппiз –
Бiлектердi көпiр ғып.
Боран соқты ақ көбiк,
Қарағашты қақ бөлiп,
Отқа жақтық отын ғып.
Жекпе-жекте тең түскен,
Қас жаулардай серпiскен–
Терiс қарап отырдық.
Шыжғырылған майдай-ақ,
Жалтыр көкте тайғанап,
Ағып түстi бiр жұлдыз.
Жасқа айналып күнəмiз,
Тас байланып тiл-ауыз,
Мелшиюмен бiз тұрмыз.
От та сөндi, жақпадық,
Шоқты аяқпен таптадық.
“Кетшi əрi!...” деп өтiндiк.
Тəттi уға тойып бiз,
Қан жылатып қойыппыз
Жүректердi жетiм ғып...