Өлеңдер ✍️

Сен бұйығы көлдiң аққуы едiң,
Мен бұғылы таудың бала қыраны ем.
Жалпақ созылып жатты көгiм,
Сенiм арттым қанатыма мен.
Мен жалт етiп аспаныма
Атыла берген шағым болатын.
Бұғылы таудың тастарына
Алтындай сырғып сағым қонатын.
Сен тұнық көлдiң айдынында
Таранып, əсем қанат қаққанда,
Ақ сапарға шығып, Ай нұрында,
Қарсы ұшқанмын, қарап ақ таңға.
Арбап сиқырлы алтын рең,
Есiмнен тана, тала сұқтандым.
Жалқын таңның жалқы нұры ең,
Жанып кеттiң бе? Адасып қалдым!