Өлеңдер ✍️

Иірген алтын жіпті дәу ұршығын,
Нөсерге төсеп жасыл сауырсынын.
Шың- батыр қасқаяды маңдайына,
Қадап ап құстың аппақ қауырсынын.
Достар – ау, сұлулықты жай ұғып па ек,
Мінеки, қоңыр бұлттан айығып көк.
Еркелеп сұлай кетті жер төсіне,
Күн – қыздың күміс шашы жайылып кеп.
Сыр бүккіш құбылысын атыраптың,
Желпінген сезіміме бақылаттым.
Жалт етіп жалғыз тамшы аунап түсті,
Қиығынан тостаған көз жапырақтың.
Жалтылдап жуынғандай нұрға шықтар,
Тұр, әне, бір-бірімен ымдасып тал.
Ол менмін ғой табиғат, ол менмін ғой,
Десең егер өзіме бір ғашық бар!..