Өлеңдер ✍️

Елуден астық, қыздарға болдық шал аға,
Қуса да үйден шықпайтын болдық далаға.
Дүрілдеп ағып дүние деген дария
Қалдықтай бізді қалдырып кетті жағаға.
Түріміз қазір ұқсайды қатқан қолаға,
Қарттық пен жастық арасы қазір өлі ара.
Бір досың өлсе елменен күліп сөйлесіп,
Апарып тастап қайтамыз күліп молаға.
Елу бел астық асатын бел де аз қалды,
Көреміз енді маңдайға Құдай жазғанды.
Шаштары қалың жастар жүр бүгін тойына
Шақырып біздей өңкей бір төбел таздарды.
Елуден астық ата боп бала-шағаға,
Теңізі құрғап кеткен біз бейне шағала.
Қазағы аздау келгендей бөтен қалаға,
Сөйлесер кісі аз.
Жетпейді сөзің шалаға.
Қараймыз үнсіз қара адыр, елсіз далаға
Қоғамнан қолдау, адамнан ұғу таппадық,
Қолдай гөр өзің, қолдай гөр Алла Тағала!
Елуден астық, қонған жоқ әлі даналық,
Елеңдеп тұрған әлі де бар бір балалық.
Көрместі көрдік, жеңбесті жеңдік ал, енді,
Өмірің тұрмақ, өлім де емес жаңалық.
Жантақ жейтұғын түйедей жарды жағалап,
Жүрдік біз ылғи сондықтан сүйді жамағат.
Қанағат шүкір, бәріне шүкір, қанағат,
Өлеңім, жұртым, өзіңе мәңгі аманат.