Өлеңдер ✍️

Менің бала досымның
Жанарында тамшы жас дірілдеді,
Жабырқатты тосын жайт бүгін мені.
Бәрін болжап білгендей күнілгері,
Сырттан кесіп тон пішіп әлдекімге
Мына жұрттың осынша бүлінгені...
Ал, жазықсыз бейбақтың жапа шегіп,
Зұлымдық шеңгеліне ілінгелі
Шындығы жоқ жалғаннан түңілгені...
Осыны ойлап сансырап түні бойы
Кірпігім ілінбеді.
Аңқылдаған ақкөңіл бала жастан
Бірге жүріп, бірге өсіп араласқан,
Мен досымның жас көрдім жанарынан
Шарасыз боп кеудесін нала басқан.
Адалдығың көк тиын,
Кейде осылай
Қаскүнемдік күш алса аран ашқан,
Сұмдық бар ма сірә да одан асқан?!
Қалай-қалай адамдар түрленеді,
Қандай ауыр жан-дүниең күйрегені?!
Тікенек – тіл, сүңгі – сөз инедей боп
Жүрегіңді аяусыз түйрегені,
Өр басыңды есікке сүйрегені...
Қарап тұрсаң, дүние құбылмалы,
Өң бе, түс пе, білмейсің мұның бәрі.
Кеше ғана сау адам бүгін келіп
(Қараң қалып жайдары бұрынғы әні)
Өзді-өзінен қырсыққа ұрынғаны...
Қаспақ жеген құтылып осылайша,
Қаскүнемнің тасада бұғынғаны,
Соның бәрі салмағын салып маған
Санамды сығымдады.
Жаны таза қазір де, бұрыннан да,
Жүгіретін жаны ашып жығылғанға,
Бала күнгі досымның жәбірленіп
Жанарына ащы жас тығылғанда,
Шындық іздеп шарқ ұрдым, шырақ етіп
«Адалдық» деп аталған ұғымды алға.
Мейлі бұлты қаптасын жүз күдіктің,
Жүрегінде дәні бар ізгіліктің
Жақсы адамнан
Күтпеймін жамандық мен,
Жетегіне ілесіп ізгі үміттің,
Кеудесінде жүретін жүздіріп Күн.
Сырын қайдан адамның ұға аласың,
Сыртында емес,
Ішінде жүр аласы.
Сыпсыңдаған сұғанақ арамзаның
Тағдыр өзі-ақ береді сыбағасын,
Ал, жақсы адам
Жазықсыз жыламасын.
Жақсы адам жыламасын!!!