Өлеңдер ✍️

Құл-Мұхаммед Рақымғали Абрарұлына
Өмірдің өзі қисынын табар шебер-ді,
Табылдың рухы қолдап бір сені жебер-ді.
Азамат болып қолыңды создың көмекке,
Өзіңдей болар түсінген жандар өлеңді.
Түспейді көзі қолында қазір барлардың,
Ол топтан әсте қашық екеніңді аңғардым.
Жанымды баурап, тіл қаттың туған інімдей,
Телефонменен сөйлескенде алғаш аңғардым.
Ақиқатты айтсам біреулер дейді шатыспа,
Үйренгендер де аз емес тыныш жатысқа.
Рақымғали інім, мың алғыс саған айтамыз,
Шығыста туып, демеуші болған батысқа.
Бойыңды билеп жомарттық атты күш ағын,
Ілтипат пенен гүлге де толар құшағың.
Табылжан, кәне, көтерші бір сәт басыңды,
Сүйіншілетіп жарыққа шықты кітабың.
Жылығаны сол ғой талантқа сенің ішіңнің,
Өресі биік ақынды терең түсіндің.
Атырау менен Дендерге ғана емес сен,
Иісі қазаққа рухани байлық ұсындың.
Рақымғали інім, үстем де болсын мерейің,
Ұлы Абайдың да жыр кернеп талай көмейін.
Шежіресі тұнған, тарихы терең өлке бұл –
Табысы тасып, тек алға бассын Семейің!
Өлең дегенің баптаса жүйрік Құлагер,
Тізгінді солай өткенге батыл бұра бер.
«Атамұра» деп аты да айтып тұрғандай,
Біз сен деп білдік жақсыны айтар мұрагер.