Өлеңдер ✍️

(Роза Бағлановаға)
Бабамыз əн-күй десе ұйып қалған,
Əуенді əн – əрқашанда сүйікті арман.
Біз де əнге құдіреттей табынамыз,
Дауысыңды естімесек, сағынамыз.
Сен салған əн ерекше сазды келер,
Сен салған əн ерекше назды келер.
Жүректің жүз пернесін басып-басып,
Сен шырқасаң, кетемін асып-тасып.
Сен шырқасаң төңірек құлақ түріп,
Сен сайрасаң қалғандай бұлақ тынып.
Сандуғаштай сызылтсаң сахнада,
Сан мың адам қол соққан Сахарадан.
Шарласа Жер мен көкті «Ах, Самара...»
Өзіңсің əн еркесі – ақ шағала.
Сайрасаң чех тілінде Прагадан
Тебіренді, күлді адам, жылады адам.
Жете алмас əуезіңе мың рояль
Тамсанып таңдай қақты Монреаль.
Сен əнді айтқанда отты Вьетнамнан,
Жеңісті жүрген солдат етіп арман.
Жез таңдай, күміс көмей бүлкілдеген,
Əн-күйсіз отыра алман бір күнде мен.
Жүректің жүз пернесін басып-басып,
Сен шырқасаң, кетемін асып-тасып