Өлеңдер ✍️

Ұш, Ақбоз!
Тағы да ұш!..
Тағы адастыр...
Жанымды туған жермен амандастыр!
Көлбеңдеп көлеңкемдей қалмай жүрген,
Келеді қуып мені қара қасқыр!..
Жетті, әне...
Салды ауызды!
Талайды енді...
Мынау кез –
Қасқыр талар заман ба еді?
Жан дауыспен айқайлап достарымды,
Тек қана шақыруға шамам келді...
Жаңғырып даусым кезіп,
Сай-саланы,
Күңгірт құз,
Шың жаңғырып қайталады.
Жақсы күнде жанымда дос көп еді...
Тарыққанда табылмай қайда қалды?
Қолға қайдан ілікті құдай айдап,
Ақ семсер!
Жауға айбат!
Ерге қайрат?
Мәссаған!..
Дос дегенім –
Қоңыз болып,
Қуыс іздеп барады тырағайлап!
Бұл қорқау...
Мені жұтпай жай жата ма?
Сілтедім семсерімді айға шаға!
Аузынан түйдек-түйдек жалын құсып,
Айналды ол жеті басты аждаһаға!..
Ұш, Ақбоз!
Шегінетін жер қалмады...
Айқастан ай тұтылды,
Жер қанданды!
Бір басын қағып алсам,
Екіншісі –
Жұтуға жиырылып ыңғайланды...
Қайдағыны көреді-ау кісі деген,
Ояндым...
Қаратерге түсуменен!
Алатаудан,
Күн шығып келе жатыр!
Əншейін... бір сандырақ түсім екен...