Өлеңдер ✍️

  06.09.2022
  133


Автор: Зейнолла Тілеужанұлы

ҚАҢҒЫБАС ҰЛДЫҢ ОРАЛУЫ

Табанын тауға басып,
Тасқа басып...
Жер таппай алақандай...
Аспаны ашық.
Адасқан ұл оралды өз үйінің,
Есігін қайыршыдай жасқана ашып...
Тағдырдың тәлкек болған құйынына,
Жандардың...
Бәрі осындай бұйығы ма?
Адасқан ұл оралды шоқпыт сүйреп,
Арқалап –
Сорлы басын иығына.
Қалтырап кәрі әке су қараңғы,
Көре алмай –
Туған ұлын мұңданады...
Көрмеудің өзі де бір –
Бақыт шығар...
Бақыт болса –
Жаман ұл тумағаны...
Не сыр бар...
Адасқан ұл жүрегінде?
Жатпай ма кипаристі гүл елінде?
Құдайдан ұл тілеген –
Қайран әке...
Құдайдан қаңғыбас ұл тіледі ме?!
Білемін!..
Қарт тарих күресінен,
Талайдың тауы тозып,
Түгесілген!
Теңіздей терең ұлды –
Ана тербеп,
Италия шынжырлы...
Құл өсірген!
Жанымның жұлдызынан...
Жас тамады!
Тағдыры –
Қайғы берсе,
Жасқа мәңгі...
Туған жерден ит болып ,
Бір кеткен соң...
Жақсы ғой...
Иті болып қайтпағаны!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу