Өлеңдер ✍️

Есалаң-ақ, ақылынан мен адасқан,
Жағдайлы бетке қарап қадам басқан.
Қалықтап жоғары ұшып шырматылам,
Көз сүзіп көрінгенге мен мұң басқан.
Қанат жетпей, ой жетіп мойын созам,
Ерікті ұшып барғандай шаршамастан.
Сонда ойым «басар жерің мынау» дейді,
Ұшқанда сол ретпен тіпті адаспан.
Ол жерлер оңға ұшқанда кездеседі,
Қарағаш, қызыл шілік әрмән ассам.
Бозайғыр көл маңайын шолып өтіп,
Ақшоқы, Қаратұмсық, Қызылтастан,
Шоққызыл, Үштөбе мен Ешкіадырды,
Бәрімен шертіп шерді мен мұңдасқан.
Қайта оралып, тік ұшып, қонақтар жер,
Тапсам деймін Қарадыр не Қойтастан.
Аттас, бастас едің деп үн шығарып,
Бет түзеп кейін қарап көзден ассам.
Сонымен бір уһ деп демімді алып,
Азырақ болсам деймін шерім басқан.
Осы арман қажытады, шаршатады,
Сенделтіп гүлді өмірді тұман басқан.