Өлеңдер ✍️

Хиппиіміз—біздер!
Қайыршы емеспіз!
Байқағын:
Өзіне—ақшан,
Байлықтарына—байпағым!
Кәрімнен меннен ұйықтай алмайды—
(мықтылық):
Полицайларың төбе шаштары тік тұрып…
Меншігі емеспіз ешкімнің,
Құлдары да емен еш діннін!
Еркін біз жердей бұл жақта.
Монақша—шашым…белінен буып алғам-ды.
Монақ емеспіз біз! Нонақ еміспіз бірақта,
Сенбейтін болсаң, көріндер шешіп шалбарды…
Мұз тәнімізді
Ертіп қыздың ашады демі ұйқылды,
Гитарамыздың әуендеріндей сиқырлы.
Е-хе!
Терлеп-тепшіп, емініп,
Қаралай бергін біздерді қағаз кеміріп!
Қоғамнан,
Сенен,
Бәріңнен, шүкір құтылдым:
Заңдарың мен уағыздарыңа –
Түкірдім!
Қарайсың маған қарайып неге қаныңа?!
Бәрібір сені қоспаймын кісі санына!
Сен –
Әлем болсаң,
Сен өзі болсаң бәрі бүлдірген адамның,
Құрбаны бізбіз адасқан мынау ғаламның!
Бағалы,
Құнды,
Қасиетті заттар көп менде,
Басымды ием шарапқа,
Жасыл шөптерге.
Жарышы сен-ақ!
Мен жалаңаяқ жүремін,
Жауығам саған, күлемін!

Қатыгез қара бетонға қарап жылармыз,
Көз жасымызбен нөсер боп жерге жауыппыз.
Дауыспыз – Біздер!
Ал, мүмкін, Қашқын шығармыз?!
Қашқынбыз!
«Аттан!» салатын Ащы Дауыспыз!